Jeszcze do niedawna świat podzielony był na dwie grupy osób, reprezentujących bardzo różne poglądy. Jedni twierdzili, że pewne umiejętności, jak na przykład zdolność do przewodzenia innym, są wrodzone i nie da się ich nauczyć, inni – że przy wystarczającym poziomie motywacji można nauczyć się praktycznie wszystkiego.
Jak jest naprawdę?
Przeczytajcie historię Temple Grandin…
Temple Grandin to niezwykła osoba, która zdobyła wysoką pozycję w świecie nauki, pomimo zdiagnozowanego autyzmu. Doktor zootechniki oraz profesor na Colorado State University, autorka wielu książek i praktycznych rozwiązań przemysłowych.
Temple, jako osoba o wysoce nadaktywnym układzie nerwowym już w wieku niemowlęcym wykazywała awersję do dotyku ludzkiego i bliskiego kontaktu, wyrywając się z ramion matki i reagując atakami furii na dotyk. Ogrom bodźców docierających do niej w momencie kontaktu z drugim człowiekiem wciąż wywoływał nadmierne pobudzenie, a nawet agresję. Takie reakcje nie mieściły się w konwencji stosunków społecznych i Temple miała kłopoty zarówno w szkole, jak i w kontaktach z rówieśnikami. Jednak stopniowo, lepiej poznając siebie i wykonując samodzielnie zaprojektowane ćwiczenia, wypracowała nowe wzorce percepcji i reakcji na bodźce, które umożliwiły jej funkcjonowanie w społeczeństwie. Obroniła doktorat i do tej pory publikuje i popularyzuje wiedzę na temat autyzmu.
Kilka miesięcy trwało ćwiczenie przez Temple „automatycznego” podchodzenia do drzwi w supermarkecie, aż opanowała tę umiejętność do tego stopnia, że mogła trafić w nie praktycznie z zamkniętymi oczami. Trenowała tak długo, aż stało się to dla niej czynnością, którą mogła wykonać bez zaangażowania emocjonalnego i postrzegania jej jako niewygodny bodziec. Każdorazowo podchodząc do jakiejś osoby wizualizowała sobie, że właśnie zmierza w stronę drzwi. To uspokajało ją na tyle, aby mogła nawiązać kontakt i rozmowę.
Co tak naprawdę zrobiła Temple?
Poprzez systematyczne ćwiczenie przeniosła te funkcje w mózgu odpowiadające za podchodzenie do człowieka i nawiązywanie pierwszego kontaktu do obszaru odpowiedzialnego za czynności automatyczne, a nie poznawcze. Jej percepcja nie była zatem już obciążona nadmiarem bodźców. Podobnie czyniła z rozmowami, ucząc się na pamięć różnych opcji przebiegu dialogów, aby zminimalizować element zaskoczenia i nadaktywności. Choć jej mózg miał i nadal ma pewną dysfunkcję, sama wypracowała wzorce zachowania, umożliwiające jej pracę oraz funkcjonowanie w społeczeństwie. Obecnie prowadzi nawet wykłady dla szerokiej publiczności.
Temple dokonała czegoś, co biorąc pod uwagę kondycję jej mózgu, zdawało się być nie do wykonania. Prof. J. J. Ratey w swojej książce „A User’s Guide to the Brain” przywołuje historię Temple w odniesieniu do zjawiska neuroplastyczności mózgu, oznaczającą jego ogromne możliwości do zmiany, uczenia się i przystosowywania do nowych sytuacji[1].
W wyniku badań prowadzonych przez neurologów okazało się, że nasz mózg nie osiąga, jak wcześniej sądzono, tylko jednej stałej formy, gdy wchodzimy w dorosłość. Przeciwnie, nigdy nie traci możliwości do rozwijania się na bazie nowych doświadczeń. Czytając ten tekst, masz zatem już świadomość, że Twój mózg jest już inny dziś, niż był wczoraj!
Jest to dla nas i dobra i zła wiadomość. Zaczynając od tej złej: nie uda nam się już wykręcić od pracy nad sobą. Strach przed wystąpieniami publicznymi i „wrodzona” niechęć do nich, czy też inaczej – brak talentu, nie będą już przepustką do zaniechania pracy nad sobą w tej sferze. Skoro Temple mogła, tym bardziej możemy i my. Dobra wiadomość to z kolei ta, że praktycznie w każdym momencie życia możemy zacząć naukę nowych rzeczy i mierzenie się z nowymi wyzwaniami.
Nasz mózg jest najlepiej zorganizowanym, najbardziej elastycznym i najbardziej funkcjonalnym tworem we wszechświecie, a jego pełne możliwości są praktycznie nieograniczone.
Warto zatem:
- inwestować w swój rozwój i uczyć się coraz więcej
- ustalać wciąż nowe cele wiedząc, że nic oprócz nas samych nie stoi na przeszkodzie ich realizacji.
Aby zainspirować się do działania, polecamy obejrzenie filmu o Temple Grandin (2010), który otrzymał aż 15 różnych nagród filmowych.
Zespół CleverBrains
Jeżeli zainteresował Was temat i macie ochotę go pogłębić zapraszamy do kontaktu:
tel: 606 312 416
kontakt@cleverbrains.pl
[1] I. Susing, Coaching at the Top: Optimizing the Impact of Senior Leaders, „OD Practitioner”, Vol. 48 No. 4 /2016, s. 15.